तो...
त्याला भेटायचा
अधून-मधून...
सुहास्य वदनानं ग्रीट
करायचा...
प्रेमानं विचारपूस
करायचा...
कधीकधी हातही हातात
घ्यायचा...
लवकर सोडायचा नाही...
यालाही त्यात काही वावगं
वाटायचं नाही...
कधी कधी त्याला त्याची नजर
वेगळी वाटायची...
पण, त्यातही खटकावं असं काही
वाटायचं नाही...
किंवा तो वाटून घ्यायचा
नाही...
एकदा तो त्याला वाटेत
दिसला... चालत जाताना...
त्यानं आपली दुचाकी
थांबवली...
…आणि कर्टसी
म्हणून पुढच्या चौकापर्यंत लिफ्ट दिली...
‘तो’ही आनंदला...
गाडीवर मागं बसला...
गाडी सुरू झाली...
त्यानं मागून त्याच्या
खांद्यावर हात ठेवला...
बोलता बोलता अगदी
सहजपणे...
त्याचा हात कमरेकडे आणि
हळूच मांडीवर सरकला...
आणि सहज फिरवावा तसा फिरवू
लागला...
गाडी चालविता चालविता तो
चमकला...
‘स्साला...’ हे काही वेगळं आहे...
हा स्पर्श वेगळाच आहे...
त्याला अस्वस्थ अन् कसंसंच
वाटू लागलं...
त्यानं गाडीचा स्पीड
वाढवला...
चौक गाठला...
गाडीला कचकन ब्रेक मारुन
थांबवली...
मागचा तो बहुधा जड
अंतःकरणानंच उतरला...
तो निरोपाचं काही
बोलण्याआधीच...
यानं त्याच्याकडं वळून न
पाहताच गाडी दामटली...
झाला प्रकार त्याची पाठ
सोडत नव्हता...
त्याला मागचेही काही
प्रसंग आठवू लागले...
शेक हँडसाठी पुढं केलेला
हात हातात तसाच घेऊन थांबणं किंवा न सोडणं...
त्याची काही सुचवू पाहणारी
नजर...
तिचा अर्थ आता लक्षात येऊ
लागला...
आणि अचानक त्याच्या मनात
गाडीच्या वेगापेक्षाही गतीनं एक विचार आला...
‘आपली ही अवस्था,
तर बायका-मुलींची काय अवस्था होत असेल...
आपण हरामखोर...
त्यांच्याकडे येता-जाता
पाहतो... अगदी टक लावून...
केवळ नजरेनंच त्यांच्या
अंगांगाला झोंबत राहतो...
त्यांच्या माना खाली
जाईपर्यंत...
नजरा अगदी पायाच्या
अंगठ्याकडं जाईपर्यंत...
गर्दीचा फायदा घेऊन
त्यांच्या अंगचटीला जाण्याचा प्रयत्न करतो...
ती नजर, तो स्पर्श... त्यांना किती
किळसवाणा वाटत असेल...
त्यांच्या मनात
आपल्याविषयी किती तिरस्कार, चीड निर्माण करीत असेल...’
हे आणि असे बरेच काही
त्याच्या मनात येत राहिले...
त्या एका स्पर्शानं त्याला
त्याच्यातल्या या चुकीच्या पुरूषार्थ-भावनेची जाणीव करून दिली होती...
आणि त्या जाणीवेच्या
बरोबरच त्याच्यातला सच्चा पुरूष उदयास येऊ पाहात होता...
-
आलोक ‘प्रियदर्शन’
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा